Εκπαίδευση ύπνου και γιατί πρέπει να την αποφύγετε




Στην κορυφή της λίστας με τις χειρότερες συμβουλές – από αυτές που κάθε νέος γονιός αναγκαστικά θα ακούσει κάποια στιγμή- είναι η συμβουλή να αφήσετε το παιδί να κλαίει μέχρι να μάθει να κοιμάται μόνο του (να ακολουθήσετε δηλαδή την μέθοδο cry-it-out). Για να καταδείξουμε το πόσο ανόητη και άχρηστη είναι αυτή η συμβουλή, ας την αναλύσουμε λέξη-λέξη σε ό,τι αφορά στη σύνδεση μεταξύ βρέφους και μητέρας.  

«Άσε το μωρό να...» Κάποιο τρίτο άτομο που δεν έχει βιολογική σύνδεση με το μωρό σας, που δεν γνωρίζει το μωρό σας, που δεν έχει επενδύσει στη σχέση με το μωρό σας, που δεν βρίσκεται εκεί όταν ξυπνάτε στις 3 το πρωί γιατί το μωρό σας κλαίει, έχει το θράσος να σας καθοδηγήσει για το πώς θα αντιδράσετε στο κλάμα του παιδιού σας.

Το κλάμα έχει απίστευτο σχεδιασμό και λειτουργία. Σκεφτείτε τι θα συνέβαινε αν το βρέφος σας δεν έκλαιγε. Πεινάει, αλλά δεν ξυπνάει («Κοιμάται όλη τη νύχτα,» καμαρώνει ο γονιός που έχει κάνει εκπαίδευση ύπνου στο μωρό). Πονάει, αλλά δεν φωνάζει κανέναν. Το αποτέλεσμα της έλλειψης επικοινωνίας μεταξύ μωρού και γονιού, είναι αυτό που ονομάζει εμείς στην ιατρική «Αποτυχία Ανάπτυξης». «Ανάπτυξη» δεν έχουμε μόνο όταν το παιδί μεγαλώνει, αλλά όταν το παιδί μεγαλώνει στο έπακρο των δυνατοτήτων του, συναισθηματικά, σωματικά, και πνευματικά.

«Κλαίει....» Το κλάμα δεν είναι μόνο ένας απίστευτος σχεδιασμός που διαθέτουν τα μωρά. Είναι ένας πολύ χρήσιμος σχεδιασμός και για τους γονείς, ειδικά για τη μητέρα. Όταν μία μητέρα ακούει το μωρό της να κλαίει, αυξάνεται η κυκλοφορία του αίματος προς το στήθος της, και αυτή η αύξηση συνοδεύεται από τη βιολογική ανάγκη να πάρει αγκαλιά και να θηλάσει ή να παρηγορήσει το μωρό της. Όταν η μητέρα παρηγορεί το μωρό της, απελευθερώνονται ορμόνες που την βοηθούν να έχει μία πιο ήρεμη και γεμάτη κατανόηση αντίδραση στις ανάγκες του μωρού της. Αυτές οι βιολογικές αλλαγές – μέρος του δικτύου επικοινωνίας μεταξύ βρέφους και μητέρας – εξηγούν γιατί είναι εύκολο για κάποιον άλλον να σας συμβουλεύσει να αφήσετε το μωρό να κλαίει, και γιατί είναι δύσκολο για εσάς να το κάνετε. Γιατί η συμβουλή αυτή δεν είναι βιολογικά σωστή.

Τα μωρά δεν απολαμβάνουν το κλάμα. Αντίθετα σε αυτό που πιστεύουν οι πολλοί, το κλάμα «δεν κάνει καλό στα πνευμόνια του μωρού.» Αυτή η άποψη δεν είναι σωστή οργανικά. Ο μόνος τρόπος που έχει το μωρό σας για να σας πει ότι κάτι δεν πάει καλά και να σας ζητήσει να το διορθώσετε, είναι το κλάμα. Ειδικά στην αρχή, να σκέφτεστε ότι το κλάμα του μωρού είναι η επικοινωνία μιας ανάγκης του, επικοινωνία και όχι χειραγώγηση. 

Τα μωρά κλαίνε για να επικοινωνήσουν 
– όχι για να σας χειραγωγήσουν

Τι συμβαίνει ότι αφήνετε το μωρό σας να κλαίει; Εφόσον το κλάμα είναι η γλώσσα του μωρού, ένα εργαλείο επικοινωνίας, το μωρό έχει δύο επιλογές όταν δεν απαντάει κανείς στο κάλεσμά του. Είτε θα αρχίσει να κλαίει όλο και δυνατότερα, όλο και πιο πολύ, για να παράγει ένα ακόμη πιο ενοχλητικό σήμα ή θα κλειστεί στον εαυτό του και θα γίνει στα μάτια σας «καλό μωρό» (δηλαδή «ήσυχο»). Αν δεν το ακούει κανείς, θα γίνει ένα απογοητευμένο μωράκι. Θα μάθει αυτό που δεν θέλετε: ότι δεν μπορεί να επικοινωνήσει.
Το μωρό χάνει την εμπιστοσύνη του στην αξία του κλάματος ως τρόπου επικοινωνίας – και ίσως το μωρό να χάνει και την εμπιστοσύνη του στο ενδιαφέρον των ανθρώπων που το φροντίζουν. Όχι μόνο το μωρό χάνει ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της σχέσης του με τον γονιό (εμπιστοσύνη), αλλά και οι γονείς χάνουν κάτι πάρα πολύ σημαντικό: την ευαισθησία τους. Όταν απαντάτε με το ένστικτο στις ανάγκες του βρέφους, όταν δίνετε σημασία στους ήχους του μωρού και στο τι σημαίνουν κατά τη διάρκεια των πρώτων μηνών της ζωής του, το μωρό μαθαίνει να σας δίνει καλύτερα σήματα (το κλάμα από ενοχλητικό, αποκτά μία καλύτερη επικοινωνιακή ποιότητα καθώς το μωρό σας μαθαίνει «να μιλάει καλύτερα»). Από την άλλη, και η μητέρα μαθαίνει να διαβάζει καλύτερα το κλάμα του μωρού και να αντιδρά αναλόγως (μαθαίνει πότε να λέει «ναι» και πότε «όχι», και πόσο γρήγορα). Με τον καιρό, θα μάθετε τη σημαντικότερη λειτουργία σε ότι αφορά στην ευαισθησία στο κλάμα: να διαβάζετε τη γλώσσα του σώματος του μωρού σας και να απαντάτε στα σήματα που σας δίνει πριν αρχίσει να κλαίει, ώστε να μην χρειαστεί να χρησιμοποιήσει το κλάμα για να επικοινωνήσει τις ανάγκες του.
Τι συμβαίνει αν κάνετε «την καρδιά σας πέτρα», και δείτε το κλάμα ως προσπάθεια του μωρού να σας ελέγξει και όχι ως προσπάθεια για επικοινωνία; Τι συμβαίνει αν αγνοήσετε το κλάμα του; Όταν πηγαίνετε αντίθετα στην βασική σας βιολογία, θα καταφέρετε να γίνετε αναίσθητες προς τα σήματα που στέλνει το μωρό και θα αγνοείτε αυτό που λέει το ένστικτό σας. Τελικώς, το κλάμα δεν θα σας ενοχλεί. Θα χάσετε την εμπιστοσύνη σας στα σήματα που σας στέλνει το μωρό, και θα χάσετε την εμπιστοσύνη στην ικανότητά σας να καταλάβετε την πρωτόγονη γλώσσα των βρεφών. Θα δημιουργήσετε μία απόσταση μεταξύ του εαυτού σας και του μωρού σας, και θα κινδυνεύετε να γίνεται μία από αυτές τις μαμάδες που ρωτάνε πάντα τον γιατρό τους τι να κάνουν για το παραμικρό. Θα εμπιστεύεστε ένα βιβλίο οδηγιών, αλλά όχι το μωρό σας.
Όταν δεν ακούτε και δεν ανταποκρίνεστε με ευαισθησία στις ανάγκες του μωρού σας, χάνετε και οι δύο. Το μωρό σας χάνει την εμπιστοσύνη του στους ανθρώπους που πρέπει να το φροντίζουν, και εσείς χάνετε την ευαισθησία σας.
Η μητέρα χάνει την εμπιστοσύνη στον εαυτό της. Και για να δείξουμε πως οι άχρηστες συμβουλές μπορούν να καταστρέψουν τη σχέση μαμάς – μωρού, παραθέτουμε την παρακάτω ιστορία που μας είπε μια πελάτισσα, μητέρα με μεγαλύτερα παιδιά πλέον:
«Πήγα να επισκεφθώ μία φίλη που μόλις είχε γεννήσει. Ενώ μιλούσαμε, το μωράκι της, τριών εβδομάδων, άρχισε να κλαίει μέσα στην κούνια του στο άλλο δωμάτιο. Το μωρό έκλαιγε όλο και πιο δυνατά. Έκανα προσπάθεια να μην σηκωθώ και πάω να παρηγορήσω μωράκι. Το κλάμα του μωρού της δεν ενοχλούσε την μητέρα, ενοχλούσε όμως εμένα. Ωστόσο η φίλη μου παρέμεινε απαθής προς τα σήματα που έστελνε το μωρό της. Τέλος, δεν άντεξα και της είπα «Πήγαινε στο μωρό, εμείς θα τα πούμε αργότερα». Χωρίς καμία τύψη, γυρνάει και μου λέει: «Όχι, δεν είναι ακόμη ώρα να φάει». Έκπληκτη από αυτό που μόλις άκουσα την ρώτησα ποιος της έδωσε τέτοιες βλαβερές συμβουλές. Μου είπε «κάναμε ένα μάθημα για νέες μαμάδες» και επέμεινε «θέλω το παιδί να μάθει ότι εγώ έχω τον έλεγχο, και δεν θα κάνει ό,τι θέλει αυτό».
Αυτή η νέα και άπειρη μητέρα, θέλοντας να κάνει το καλύτερο για το μωρό της και πιστεύοντας ότι είναι καλή μαμά, επέτρεψε στον εαυτό της να υποκύψει στις συμβουλές άσχετων ανθρώπων, με αποτέλεσμα να χάσει την πολύτιμη ευαισθησία προς το μωρό της. Άρχιζε την «καριέρα» της ως γονιός, δημιουργώντας απόσταση μεταξύ της ίδιας και του μωρού της...

Δημοφιλείς αναρτήσεις