Ποιες οι επιπτώσεις στην ψυχική υγεία του παιδιού όταν μεγαλώνει ως βίγκαν;
Ως ψυχοθεραπεύτρια όμως, προσωπικά με ενδιαφέρει η κατανόηση των συνεπειών που μπορεί να έχει το μεγάλωμα ενός παιδιού με τις ηθικές αρχές του βιγκανισμού πάνω στον ψυχισμό του και στην καλή του κατάσταση. Έτσι, έκανα μία προσωπική έρευνα και πήρα συνέντευξη από 15 γονείς με παιδιά διαφόρων ηλικιών. Επίσης, πήρα συνέντευξη από δύο άτομα νεαρής ηλικίας.
Όταν ρώτησα την Λίντα Έβανς, 42 ετών, από το Ιλινόις, για το πώς μιλάει στα τρία παιδιά της, Πάρκερ, Ντέμα, και Τζόσι, ηλικιών 14, 10, και 6 αντίστοιχα, για τον βιγκανισμό, είπε: «Συζητήσαμε για το πώς η κατανάλωση κρέατος βλάπτει τα ζώα. Είδαμε σχετικά ντοκιμαντέρ, κατάλληλα για την ηλικία τους. Είναι πάρα πολύ ευαίσθητα σε ό,τι αφορά το βασανισμό των ζώων. Τα περισσότερα παιδιά από τη φύση τους δεν θέλουν να βλάψουν τα ζώα, οπότε δεν είναι δύσκολο να τους εξηγήσεις τον βιγκανισμό. Περισσότερο κόπο κάνουν οι υπόλοιποι γονείς να τα πείσουν να γίνουν αναίσθητα και να τρώνε ζώα χωρίς τύψεις. Το δυσκολότερο κομμάτι γι’ αυτά τα παιδιά είναι να κατανοήσουν γιατί δεν είναι όλοι βίγκαν.»
Αυτό υποστηρίζεται και από έρευνες που δείχνουν ότι τα παιδιά εκφράζουν έμφυτη ενσυναίσθηση προς τα ζώα και νιώθουν την επιθυμία να τα προστατεύσουν. Οι κοινωνικοί ψυχολόγοι Κέιτ Στιούαρτ και Μάθιου Κόουλ έχουν γράψει για το πώς η κοινωνία διδάσκει στα παιδιά να πάνε αντίθετα στην φυσική συμπόνια που νιώθουν προς τα ζώα φάρμας. (διαβάστε σχετικά εδώ)
Οι γονείς που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με την ιδεολογία της χορτοφαγίας για ηθικούς λόγους, βγαίνουν εκτός της πολιτισμικής νόρμας. Οι άνθρωποι που είναι βίγκαν για ηθικούς λόγους μοιράζονται την πίστη ότι όλα τα ζώα, ανθρώπινα και μη-ανθρώπινα, έχουν ενδογενή αξία, έχουν το δικαίωμα στη ζωή, και το δικαίωμα να είναι ελεύθερα από εκμετάλλευση και βαρβαρότητα που προέρχεται από τις πράξεις των ανθρώπων. Ποιες είναι οι επιπτώσεις στην ενσυναίσθηση και την συμπόνια που νιώθουν τα παιδιά αν δεν τους διδαχθεί να τραβούν μία αυθαίρετη γραμμή που διαχωρίζει τα πλάσματα για τα οποία θα πρέπει να νοιαζόμαστε από κείνα που δεν θα έπρεπε να νοιαζόμαστε;
Η Χριστίνα Μπερκ, που μένει στη Νέα Υόρκη και είναι μητέρα της εξάχρονης βίγκαν Τζούλιετ, λέει ότι οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί παρατηρούν και τις μεταφέρουν ότι η κόρη της είναι ιδιαίτερα ευγενικός χαρακτήρας. «Θέλω να πιστεύω ότι η συμπόνια της πηγάζει από το βίγκαν τρόπο ζωής, που είναι γεμάτος ευγένεια και συμπόνια», λέει η Χριστίνα. Η Ρέιτσελ Βάιτσνερ από τη Βαλτιμόρη, Μέριλαντ, είναι ενθουσιασμένη που η τρίχρονη βίγκαν κόρη της Βίβιαν είναι «ένα εξαιρετικά συμπονετικό παιδί.» Και η Βάλερι ΜακΓκόουαν, Αφροαμερικανή μητέρα που μεγαλώνει έναν βίγκαν γιο εννέα ετών, τον Τζούλιαν, λέει ότι το παιδί της έχει μεγάλη ευαισθησία για τους άλλους.
Αν και δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η συμπόνια και η ευγένεια αυτών των παιδιών αποτελεί άμεσο αποτέλεσμα του γεγονότος ότι μεγαλώνουν ως βίγκαν, οι έρευνες υποστηρίζουν την ιδέα ότι η συμπόνια γεννά κι άλλη συμπόνια. Όπως αναφέρει στην ομιλία του «Zero Degrees of Empathy», ο Σάιμον Μπάρον-Κοέν, Καθηγητής Εξελικτικής Ψυχοπαθολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, η κουλτούρα μπορεί να ενισχύσει – ή να μειώσει- την ενσυναίσθηση που νιώθει ένα άτομο.
«Για μένα το να είναι κάποιος βίγκαν αποτελεί μία διαρκή διαδικασία που με κάνει να ενδιαφέρομαι για όλο και περισσότερα ζητήματα,» λέει ο Έβανς. «Καταναλώνω όσο μπορώ προϊόντα δίκαιου εμπορίου, βιολογικά, τοπικά, δουλεύω με τοπικούς αγρότες, καλλιεργώ την δική μου τροφή όσο γίνεται, πάω παντού με το ποδήλατο.» Η Μάρλα Ρόουζ, συγγραφέας και συνιδρύτρια του Vegan Street, μία διαδικτυακή πύλη για το βίγκαν τρόπο ζωής, ενθουσιάζεται από το πόσο ευγενική φύση είναι ο 12χρονος γιος της Τζάστις. «Δεν λέει ποτέ πράγματα που μπορεί να στεναχωρήσουν κάποιον» λέει, «δεν καταλαβαίνει γιατί κάποιος μπορεί να θέλει να είναι κακός». Όλα αυτά τα παιδιά είναι ισορροπημένα και ευτυχισμένα άτομα. Κάποια παίζουν ποδόσφαιρο, άλλα κάνουν γυμναστική. Διαθέτουν μία ποικιλία χόμπι και ενδιαφερόντων.
Αυτό υποστηρίζεται και από τα ευρήματα μίας πρόσφατης έρευνας του Δρ. Τάμλιν Κόνερ, του Τμήματος Ψυχολογίας, του Πανεπιστημίου Οτάγκο της Νέας Ζηλανδίας που βρήκε ότι η κατανάλωση φρούτων και λαχανικών συνδέεται με πάρα πολλούς δείκτες σωστής ανάπτυξης, όπως η περιέργεια, η δημιουργικότητα, τα θετικά συναισθήματα, η προσήλωση, και η επίτευξη στόχων.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης με την Μπερκ, φώναξε και ρώτησε την κόρη της, «Γιατί δεν πίνουμε γάλα αγελάδας;» Η εξάχρονη Τζούλιετ απάντησε, «Γιατί πρέπει να το κλέψουμε από τα ζώα. Δεν μου αρέσει αυτό.»
Χάρη στη δουλειά κοινωνικών επιστημόνων που η Δρ. Έμα Σεπάλα αναφέρει στο άρθρο της, Συμπονετικό Μυαλό, Υγιές Σώμα, ξέρουμε ότι όταν ενεργούμε με συμπόνια, έχουμε πιο ευτυχισμένες και ολοκληρωμένες ζωές, καθώς και μία βελτίωση στην ψυχική, συναισθηματική, και φυσική μας κατάσταση. Και παρ’ όλο που αυτές οι έρευνες επικεντρώθηκαν στην μελέτη της συμπονετικής συμπεριφοράς προς άλλους ανθρώπους, μπορούμε εύκολα να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι αυτές οι θετικές συνέπειες θα βρίσκουν εφαρμογή και όταν φερόμαστε με σεβασμό και καλοσύνη προς τα μη-ανθρώπινα ζώα.
Αντί να κάνουμε επίθεση στους γονείς που επιλέγουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους ως βίγκαν για ηθικούς λόγους, θα έπρεπε καλύτερα να τους συγχαρούμε και να τους υποστηρίξουμε στην προσπάθειά τους να εμπνεύσουν την ενσυναίσθηση και την συμπόνια σε όλους μας.
Πηγή/Μετάφραση από:
Is Raising Children to Be Vegan Bad for Their Mental Health? by Beth Levine
http://www.onegreenplanet.org/natural-health/is-raising-children-to-be-vegan-bad-for-their-mental-health/
