Με αφορμή την Ημέρα της Μητέρας...

Μπορείτε να φανταστείτε κάποιον να αρπάζει το μωρό σας, που με τόση φροντίδα και αγάπη κυοφορήσατε για εννιά ολόκληρους μήνες και με τόσο πόνο και κόπο φέρατε στη ζωή; Να το αρπάζει μερικές μόνο μέρες μετά τη γέννησή του και να είναι η τελευταία φορά που θα το δείτε; Αντί να θηλάσετε το μωρό σας, να σας έχουν κάθε μέρα καθηλωμένη με ένα μηχάνημα στο στήθο σας να αντλεί το γάλα, ανεξάρτητα από το αν έχετε μαστίτιδα, από το αν πονάτε, από το αν οι θηλές σας βγάζουν πύον....Να σας αναγκάζουν να μένετε έγκυος ξανά και ξανά παρά τη θέλησή σας; Να φωνάζετε αλλά κανείς να μην σας βοηθάει. Κανείς να μην νοιάζεται. Γιατί δεν είστε άτομο αλλά ένας αριθμός, έχετε αξία μόνο ως ευρώ.

Μπορεί αυτά να ακούγονται πολύ σκληρά, αλλά είναι η πραγματικότητα που κάθε μέρα δισεκατομμύρια αγελάδες-μαμάδες καλούνται να αντιμετωπίσουν. (Με μία απλή αναζήτηση στο youtube, θα βρείτε πάρα πολλά βίντεο με εικόνες που σοκάρουν). Αν και ήμουν βίγκαν πριν μείνω έγκυος, με την εγκυμοσύνη και την γέννηση του μικρού μου, νιώθω πολύ περισσότερο στο πετσί μου τον πόνο αυτών των μητέρων που έχουν την ατυχία επειδή ανήκουν σε άλλο είδος, να τυγχάνουν μίας μεταχείρισης που δεν θα ανεχόμασταν ποτέ όχι για άνθρωπο, αλλά ούτε για σκύλους και γάτες.

Με αφορμή λοιπόν την Ημέρα της Μητέρας σε λίγες μέρες, θα ήθελα να αναδημοσιεύσω ένα κείμενο που μετέφρασα και να σας καλέσω να σκεφτείτε για λίγο αν αξίζει αυτά τα ζώα να περνούν τόσο άσχημα για την γευστική μας απόλαυση. Χρόνια πολλά σε όλες τις μαμάδες, σε όποιο είδος κι αν ανήκουν. Αξίζουμε όλες να χαιρόμαστε τα μωρά μας όπως η φύση ορίζει.

Κάθε χρόνο, 9 εκατομμύρια μητέρες*
αναγκάζονται να υπομείνουν τη χειρότερη απώλεια

Όλες οι θηλυκές που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή γάλακτος, απομακρύνονται με βία από τα μωρά τους αμέσως μετά τη γέννα.

Κάποιες προσπαθούν να απωθήσουν τους επιτιθέμενους, κάποιες προσπαθούν να προστατεύσουν τα μωρά τους χρησιμοποιώντας το σώμα τους, κάποιες κυνηγούν μανιωδώς τα φορτηγά μεταφοράς, κάποιες κλαίνε οικτρά, κάποιες αποσύρονται μέσα σε σιωπηλή απελπισία. Μερικές ακολουθούν με εμπιστοσύνη τους φύλακές τους μόνο και μόνο για να επιστρέψουν σε έναν άδειο στάβλο.

Όλες εκλιπαρούν για τα μωρά τους σε γλώσσα
που δεν χρειάζεται καμία μετάφραση:

Μουγκρίζουν, κλαίνε, στενάζουν. Πολλές συνεχίζουν να φωνάζουν τα μωρά τους ασταμάτητα για ημέρες και νύχτες . Κάποιες σταματούν να τρώνε και να πίνουν. Ψάχνουν πυρετωδώς. Πολλές αρνούνται να τα παρατήσουν και επιστρέφουν στον άδειο τόπο ξανά και ξανά. Κάποιες αποσύρονται σε σιωπηλό θρήνο. Όλες θυμούνται μέχρι την τελευταία τους πνοή, το πρόσωπο, τη μυρωδιά, τη φωνή, το περπάτημα κάθε μωρού που κυοφόρησαν για εννιά μήνες, που ένοιωσαν τους ήχους του, που γέννησαν με δυσκολία, που καθάρισαν, που αγάπησαν, και ποτέ δεν είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν, να φροντίσουν, να προστατεύσουν και να δουν ζωντανό. Τα κοριτσάκια τους θα μεγαλώσουν για να αντικαταστήσουν τις ίδιες τις «ξοδεμένες» μητέρες τους, ενώ τα αγοράκια τους θα σφαχτούν για «μοσχαράκια γάλακτος».

Μετά από επαναλαμβανόμενους κύκλους καταναγκαστικών γονιμοποιήσεων, επίπονων γεννών, ανελέητου αρμέγματος, και συντριπτικού πένθους, το πνεύμα τους εγκαταλείπει, το σώμα τους μαραζώνει, το γάλα τους στερεύει. Στην ηλικία που, στη φύση, μια θηλυκή αγελάδα μόλις και θα έμπαινε στην ενηλικίωση, η ζωή της γαλακτοπαραγωγού αγελάδας τελειώνει. Όταν η "παραγωγή" της σε γάλα μειωθεί, αυτή και οι άλλες "ξοδεμένες" συντρόφισσές της στο κοπάδι, μεταφέρονται με φορτηγά για σφαγή. Κάποιες κυοφορούν. Όλες θηλάζουν ακόμα. Καθώς σπρώχνονται με βία προς το θάνατό τους, το γάλα τους στάζει ακόμη στο πάτωμα του σφαγείου.

Όλη η παραγωγή γάλακτος, συμπεριλαμβανομένης της βιολογικής και «ελευθέρας βοσκής», καταφέρνει να υπάρχει κάνοντας σε εκατομμύρια ανυπεράσπιστα θηλυκά,
το χειρότερο πράγμα που μπορεί κάνει κάποιος σε μια μητέρα.

Οι καταναλωτές γαλακτοκομικών στηρίζουν και διατηρούν με τις αγορές τους αυτή την προμελετημένη βαναυσότητα.

Μπορείτε να την σταματήσετε.
GoVeganNow.com

*Ο αριθμός αυτός αναφέρεται μόνο στην γαλακτοπαραγωγή των ΗΠΑ. Ο συνολικός αριθμός ανά τον κόσμο ξεπερνά κάθε φαντασία.

Διαβάστε επίσης:
Γιατί οι βίγκαν λένε όχι στα γαλακτοκομικά