Μία βίγκαν μαμά αφηγείται....

Γεννήσαμε στο σπίτι γιατί θεωρούμε ότι το καλύτερο δώρο για το μωρό μας, στο ξεκίνημα της ζωής του, θα ήταν να έρθει στον κόσμο με φυσικό τρόπο, στο δικό μας περιβάλλον, χωρίς βιασύνη. Δεν ετέθη καν θέμα απόφασης: αυτό θέλαμε. Είχαμε μόνο άγχος για το αν η εγκυμοσύνη εξελιχθεί ομαλά ώστε να πραγματοποιήσουμε την επιθυμία μας. [...]

Το πρώτο μας ξημέρωμα ήταν μαγικό. Ξυπνήσαμε όλοι μαζί, με τον ήλιο να μας ζεσταίνει... με τι λόγια να το περιγράψεις…

Δεν ένιωσα ούτε μια στιγμή ανασφάλεια ή φόβο ότι κάτι θα μπορούσε να πάει στραβά. Είχα συνεχή παρακολούθηση από τον γιατρό μου και τις μαίες. Επίσης προετοιμάστηκα ψυχολογικά και σωματικά. Όντας ολική χορτοφάγος (βέγκαν), ακολούθησα και στην εγκυμοσύνη μια καλά σχεδιασμένη χορτοφαγική διατροφή (κάποιοι φίλοι με πείραζαν ότι θα βγάλω μπιζέλι και όχι παιδί – τελικά το «μπιζέλι» ζύγιζε 3,4kg !).

Απόσπασμα από συνέντευξη βέγκαν μαμάς στο περιοδικό In Vitro Φεβρουαρίου 2010, http://issuu.com/invitromagazine/docs/invitro12, σελ. 27.